Setunia po pracy :)

Wtorek, 9 września 2014 · dodano: 10.09.2014 | Komentarze 0

Dziadek mój powtarzał często po swoim przedwojennym współpracowniku, że "jeden być lekarstwo, dwa być trucizna". No to zafundowałem sobie jedną setkę po pracy. Oczywiście na rowerze. Wpadło przy okazji kilka nowych gmin i województwo łódzkie coraz bardziej mi się zapełnia. Jak pomyślę, ile lat zmarnowałem wcześniej na "niejeżdżenie" to aż mnie skręca.

Tradycyjnie podjechałem sobie do miejscowości, która miała być bazą. Rozprza, gdzieś na trasie Kamieńsk - Piotrków. Wypakowany, otaksowany wzrokiem lokalnych pijaczków, pociągających z gwinta tanie wino na improwizowanym ryneczku - ruszyłem w stronę pierwszej gminy. Jechało się nieźle, choć pod lekki wiatr. Wolę Krzyżtoporską zaliczyłem błyskawicznie, wjeżdżając doń po asfalcie wylanym na półmetrowej szerokości płytach. Matko, ale mnie wytrzęsło. A potem już Piotrków Trybunalski. Długa, prosta droga, wytyczona została obok Wielkiej Synagogi. Odnowiony budynek ładnie się prezentuje. 


Z Piotrkowa pojechałem objechać sobie Zalew Sulejowski, lokalnymi drogami wiodącymi przez tamtejszy park krajobrazowy. Jechało się dobrze, wiatr ustał, widoczki ciekawe, zwłaszcza te stare drewniane chatki we wsiach, które - gdyby nie stojące obok słupy sieci elektrycznej - wyglądają jakby czas zatrzymał się tu na XIX stuleciu. Słońce zachodziło, śpieszyło mi się, więc zdjęcia nie zrobiłem. A szkoda.

W Twardej minąłem się z jednym tego dnia rowerzystą bikestatowym - w każdym razie na takiego wyglądał na swojej szosie :) . Odbiłem też lekko w kierunku gratisowej gminy - żal było, będąc w tym miejscu nie zaliczyć gminy Sławno, nawet jeśli była to klasyczna nawrotka. Do Sulejowa dotarłem już po zmroku. Zaczynało padać, ruch ciężarówek był cholerny, bo to DK42 - zmieniłem kurtkę na odblaskową przeciwdeszczówkę i pojechałem ostatnie 25 km trasy. Niestety kiepsko ją wytyczyłem, bo z Podlubienia do Lubienia droga okazała się być zwykłym szutrem (przynajmniej na początku). Nie chciałem ryzykować jazdy na tych swoich cienkich oponkach taką drogą, a i las nie wyglądał jakoś zachęcająco. Zawróciłem, nadłożyłem drogi i asfaltem dotarłem do Bliskiej Woli. Tam pogoniło mnie ostro stado psów, więc mimo zmęczenia pobiłem chyba rekord mojej prędkości w jeździe po płaskim terenie i błyskawicznie przejechałem las i znalazłem się we wspomnianym Lubieniu. Tu już żabi skok i wreszcie Rozprza. I setunia machnięta po pracy. Miodzio.

Trasa: