Dziś dla odmiany - sporo offu. W sobotę, na Kórnickim Maratonie Turystycznym jeden uczestnik trasy "300" wyjechał do domu bez medalu. Tak się złożyło, że medale były w aucie serwisowym, a owo auto właśnie zbierało z trasy kontuzjowanego rowerzystę. Skutek był jeden: Grzegorz, jadący KMT na własnoręcznie wykonanej poziomce medalu nie dostał. A że mieszka blisko, tośmy jako Bractwo - pojechali go odwiedzić i wręczyć wspomniany souvenir.

Oczywiście całą trasę kombinowaliśmy, jak tu uciec z asfaltu, a nie zaszkodzić kolegom, którzy jednakowoż mając ciut cienkie oponki (taka pozostałość po KMT; te cienkie oponki znaczy się) nie byli, by tak rzec fanami polnych ścieżek. Zwłaszcza Rafał, jadący na oponach 1,2. Toteż trochę kluczyliśmy, rozdzielaliśmy się, potem znowu zjeżdżaliśmy się w jedną grupkę i ostatecznie się udało: pętelka wokół Kórnika całkiem zgrabnie nam się domknęła. Zaś dla mnie, te kilkanaście km drogami, którymi jeszcze nigdy nie jechałem to wystarczający powód (jakby do jeżdżenia na rowerze potrzebny był jakiś powód!??) by porzucić chwilowo szosę na korzyść wspomnianego rowerka crossowego.

W każdym razie medal został wręczony, kilka km po lasach i łąkach zrobione, wstępne podsumowanie II KMT dokonane.