Nad Wartę warto...

Niedziela, 4 marca 2018 · dodano: 05.03.2018 | Komentarze 3

... czyli pewnie ostatnia zimówka w tym roku. Choć kto wie, wszak niektórzy jeszcze wieszczą, że pod chwilowym ociepleniu nastąpi nawrót tego cholerstwa?

W niedzielę umówiliśmy się z ekipą... co tam umówiliśmy, zrobiliśmy iwent na fejsie, że jedziemy nad Wartę. Odbiór był raczej (haha) chłodny, nie bardzo rozumiem dlaczego, miało być przeca zauważalnie cieplej niż tydzień temu. Jakieś zainteresowanie jednak było, niedziela nadeszła, słoneczko świeciło - czas start. Gdy dojeżdżam na miejsce zbiórki, pod pochodzącym z czasów I Rzeczypospolitej ratuszem w ... Bninie widzę, że zameldowało się już 7 osób. Z zadeklarowanych brak jeszcze dwójki z poznańskiego TBT... dzwonią, że jadą od Radzewa... to ruszamy, bo to akurat po trasie. Faktycznie, spotykamy się zaraz przy światłach na DW 434, nie ma nawet jak przybić piątek, bo zielone i trzeba gnać...

Za Radzewem zjeżdżamy na off. Jest -6, a na polnych drogach sypki piach... hoho, to się porobiło. Zjeżdżamy nad Wartę... od razu lepiej. Zmarzlina pozwala jechać w miejscach, w których jeszcze niedawno stała woda. Dojeżdżamy do wieży w Czmońcu - obowiązkowa przerwa na foty, zwłaszcza, że chłopaki z TBT nie byli tu jeszcze nigdy (też się dziwię, no ale skoro tak mówią). Kto ma, popija herbatkę, kto nie ma - nie popija. Ruszamy nad Wartę.

Pięknie tam i zimowo. 

Droga do Orkowa mocno zasyfiona. Rozjeździły ją traktory, rozmoczyły deszcze, a potem na to wszystko przyszedł mróz i jedzie się jak po ugorze. Gdy wyjeżdżamy na asfalt robi się zdecydowanie przyjemniej, mimo, iż od tego momentu wiatr postanawia jednak wiatr nam prosto w twarze. Od razu też słabnie nam jeden z uczestników. Jedziemy 20-22 km/h, a i tak musimy do kilka km czekać na niego ładnych kilka minut. Tempo wyjazdu wyraźnie spada i przed Mechlinem żegnamy Rafiego, który musiał wracać do domu. Zjeżdżamy do Dąbrowy, a potem na przystań Kotowo nad Wartą. Jest klimatycznie...

Podjazd z Kotowa w takich mroźnych okolicznościach to przyjemność - nie ma piachu (o dziwo, bo dalej będzie go co niemiara), a i liści, które jesienią potrafią zdradliwie ślizgnąć koło też jakby mniej. Wyjeżdżam na górkę, czekam na ekipę i dalej już do Zaniemyśla. Tam żegnamy się z Maciejem, który odbija na Środę, a my... gonimy ekipę Fanky'ego. Chłopaki doszli do wniosku, że do 14 muszą zdążyć do Kórnika, więc pojechali naprzód. We trójkę: Kinga, Szczepan i ja tniemy jednak ostro i brakuje nam ze 200 metrów, gdy odpada Kinga. Odpuszczam więc, biorę się za holowanie licząc, że jadący z uciekinierami Felini spowolni ich na tyle, byśmy ich doszli. Nic z tego. Felini nie spowolnił ich, tylko odpadł, więc na koniec holuję już dwójkę. Jeszcze tylko zjazd nad promenadę, by sprawdzić, jak tam warunki nad jeziorem.

Jest super, więc śmigam do domu, by zabrać córkę na łyżwy.